تاثیر و ماندگاری یک دوره تمرین قدرتی، استقامتی وتعادلی در خشکی بر تعادل(ایستا و پویا) مردان سالمند 50 تا 70 سال

سالمندی فرایند تغییر خود به خود و سریعی است که در اثر تکامل بلوغ و با گذر از دوران کودکی، نوجوانی، جوانی وسپس عبور از مرحله میانسالی حاصل می گردد. با توجه به افزایش تعداد سالمندان و نیز بوجود آمدن صدمات ناشی از افتادن که ممکن است در اثر کاهش قدرت، استقامت و یا تعادل سالمندان باشد محققان در صدد شناسایی، علت یابی و روش های مقابله باصدمات ناشی از افتادن بر آمدند. جامعه آماری تحقیق را مردان سالمند 50 تا 70 سال شهر رشت تشکیل دادند از درون جامعه آماری 20 نفر به عنوان نمونه آماری در تحقیق شرکت کردند که این 20 نفر به روش نمونه های در دسترس که واجد شرایط(از نظر سیستم تعادلی دچار مشکل نباشند) این تحقیق بودند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که از این 20 نفر 10 نفر در گروه تجربی و 10 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. از آزمون اسمیرنوف کلموگرف برای نرمال سازی نمونه های آماری استفاده شد. از روش آماری t وابسته، تفاوت درون گروهی(پیش آزمون و پس آزمون) محاسبه شدند. تفاوت بین گروهی، از تحلیل واریانس یک طرفه(one way anova) بدست آمد. سطح معنی داری آزمون های آماری مورد استفاده 05/0 در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج بدست آمده، به نظر می رسد اعمال تمرینات ترکیبی(قدرتی، استقامتی و تعادلی) منجر به بهبود تعادل مردان سالمند می شود و تا چهار هفته این تأثیر ماندگار باشد. از این رو با توجه به ماهیت کم خطر، به عنوان یک محیط برهم زننده تعادل،می توان از یک برنامه تمرینی ترکیبی(قدرتی، استقامتی و تعادلی) در بهبود تعادل افراد سالمند استفاده کرد.